ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ.آی.وی (HIV)، عامل بیماری ایدز است. در واقع اچ.آی.وی، ویروسی است که با مختل کردن کارکرد و ویران کردن گونهای از یاخته های مسؤول هماهنگی ایمنی، منجر به نقص دستگاه ایمنی بدن انسان میشود که به آن ایدز می گویند.
از زمان ورود HIV به بدن تا بروز ایدز ممکن است بین 6 ماه تا ده سال و یا بیشتر به درازا بکشد، در این مدت گرچه فرد به ظاهر تندرست به نظر میرسد، ولی ممکن است ویروس از او به دیگران سرایت کند. دورهی نخست ابتلا به HIV، عفونت حاد HIV و یا نشانگان حاد ویروسی نامیده میشود. بسیاری از افراد 2 تا 4 هفته پس از مواجهه با این ویروس، دچار نشانههای بیماریهایی مانند آنفلوآنزا میشوند و برخی دیگر هم هیچ نشانه قابل توجهی در آنها دیده نمیشود. علائم در 40 تا 90 درصد موارد رخ میدهد و معمولاً شامل تب، بزرگی غدد لنفاوی، گلودرد، بثورات پوستی، سردرد و یا زخم دهان و اندام تناسلی میباشد. بثورات پوستی که در 20 تا 50 درصد موارد رخ میدهد، خود را بر روی بالا تنه نشان میدهد و به شکل لکههای با لبهی صاف است.